Direktor: Ruel S. Bayani
Mga Aktor: Angel Locsin “Grace”, Angelica Panganiban “Jacqueline”, Ding Dong Dantes “Edward”, Zanjoe Marudo “Tristan”
Ang bawat pelikula na lumalabas sa MMFF ay may kadugtong na genre na idinidikit ng mga manonood dito. Ang Sisterakas – komediya, ang Shake, Rattle, and Roll – horror, habang ang One More Try naman ay tinaguriang bilang isang nakakaiyak at nakakakilig na drama na puno ng pag-ibig at trahediya.
Hindi panibago sa ating mga Pinoy ang manood at lumikha ng pelikulang drama. Usong-uso sa atin ang mga love team, love traingle, at love rivals. Kung tutuusin nga karamihan ng mga drama na gawa sa Pilipinas ay may isang karaniwang balangkas na sinusunod. Sa simula, may lalaki at babae na nagmamahalan at masaya ang buhay nila pero may palaging sisira sa kasayahan na ito sa anyo ng isang kabit o ribal na babae na makikipagaway sa orhinal na babe ng lalaki para maangkin ang atensyon ng babae. Gamit na gamit na ang story ito at ilang beses na rin akong pumsok sa sine para panooring ang isang pelikula na pinapangako ng mga trailer na isang “story to remember” at lumabas na nakaramdam ng pagbigo at pag aksaya ng pera dahil sa pauli-ulit na balangakas ng mga pelikula pero ang lahat ng ito ay nagbago ng mapanood ko ang One More Try.
Tatlongput walong taon ng ipinagdidiwang ang MMFF at sa bawat paglipas ng taon inaasahan natin na nagbabago rin ang mga balangas at ideya ng mga pelikula natin. Malayong-malayo na tayo sa mga panahon ng paniniwala sa ideyal at perpektong pag-ibig, ngayon katulad sa nangyari sa estoriya ng One More Try nabubunyag na ang mga kontrobersiyal na ideya katulad ng pag bali sa stirktong panuntunan tungkol sa pagiging sagrado ng pagtalik. At para sa isang manonood na sanay sa mga generic na balangkas mabibigla ka talaga sa estorya ng pelikulang ito dahil kakaiba talga siya.
Habang pinapanood mo ang pelikula siguradongmaiisip mo na wow malaking pagbabago talaga ito ah, ‘di na puro pag-away sa isang lalaki kung ‘di may aktual na problema talaga silang dapat ayusin at napaka kontrobersiyal pa ng solusyon ng problemang ito!” Paano naman kasi sino ang ‘di mahihirapan sumagot kung bigla mo nalang nalaman na may anak pala sa iba ang asawa at higit pa doon kailangan magka anak pa ulit sila para lang maligtas ang buhay ng orhinal na anak niya. Dito sa kalaliman ng problema na ito mo nakikita ang napakalaking hakbang paharap na nangyari sa genre ng drama.
Kung susuriin walang kaduda-duda na ang pelikulang ito ay maka moderno ‘di lang dahil sa pagkagamit ng teknolohiya katulad ng invitrolization kung hindi dahil rin sa mga ideya na pinapalabas ng estorya katulad ng pagbebenta ng katawan ng isang ina para mailigtas ang anak at ang paggamit sa pagtatalik sa isang solusyon at ‘di akson ng pagpapakita ng pagmamahal. Pero kahit na komplikado ang problema ng estoriya ‘di parin talaga nawawala ang pagiging ‘di reyalistiko sa ilang aspekto ng estoryang ito partikular na ang katapusan kung saan nagmukha lang na ‘di alam ng manunulat ng estoriya kung paano talaga tapusin ang gawa niya dahil kahit malayo mangyari na magkabati pa ang dalwang babaeng bida sa nangyari sa kanila at bigla nalang magiging bati pinilit talaga niya na taousin ang kuwento sa isang happy ending kasi dito naman talaga sanay ang mga Pinoy. Dumagdag rin sa pagiging ‘di realistiko ng pelikulang ito ang pagpili ng mga magulang ng may sakit na anak na maghintay ng siyam na buwan para mapagamot ang bata kung mas madali nalang dalhin sa ibang bansa ang bata tapos ibalik ulit siya sa nanay niya pag magaling na siya. Isa pa habang pinapanood ang pelikula ilang beses pumasok sa aking isipan ang pelikulang “My Sister’s Keeper” kung saan parehong nangangailangan ang isang may sakit na bata ng isang kapatid para maligtas.
Sa pangkalahatan ang pelikulang One More Try ay may tendesiya paring maging ‘di makatotohanan at mapanggaya sa estoriya ng ibang pelikula pero kung kukumperahin ito sa lumang pelikalang drama masasabi ko pa rin na ito ay isa sa pinka nagustohan ko at karapat-dapat lang na mapunta sa pelikulang ito ang Best Picture Award.
Hindi panibago sa ating mga Pinoy ang manood at lumikha ng pelikulang drama. Usong-uso sa atin ang mga love team, love traingle, at love rivals. Kung tutuusin nga karamihan ng mga drama na gawa sa Pilipinas ay may isang karaniwang balangkas na sinusunod. Sa simula, may lalaki at babae na nagmamahalan at masaya ang buhay nila pero may palaging sisira sa kasayahan na ito sa anyo ng isang kabit o ribal na babae na makikipagaway sa orhinal na babe ng lalaki para maangkin ang atensyon ng babae. Gamit na gamit na ang story ito at ilang beses na rin akong pumsok sa sine para panooring ang isang pelikula na pinapangako ng mga trailer na isang “story to remember” at lumabas na nakaramdam ng pagbigo at pag aksaya ng pera dahil sa pauli-ulit na balangakas ng mga pelikula pero ang lahat ng ito ay nagbago ng mapanood ko ang One More Try.
Tatlongput walong taon ng ipinagdidiwang ang MMFF at sa bawat paglipas ng taon inaasahan natin na nagbabago rin ang mga balangas at ideya ng mga pelikula natin. Malayong-malayo na tayo sa mga panahon ng paniniwala sa ideyal at perpektong pag-ibig, ngayon katulad sa nangyari sa estoriya ng One More Try nabubunyag na ang mga kontrobersiyal na ideya katulad ng pag bali sa stirktong panuntunan tungkol sa pagiging sagrado ng pagtalik. At para sa isang manonood na sanay sa mga generic na balangkas mabibigla ka talaga sa estorya ng pelikulang ito dahil kakaiba talga siya.
Habang pinapanood mo ang pelikula siguradongmaiisip mo na wow malaking pagbabago talaga ito ah, ‘di na puro pag-away sa isang lalaki kung ‘di may aktual na problema talaga silang dapat ayusin at napaka kontrobersiyal pa ng solusyon ng problemang ito!” Paano naman kasi sino ang ‘di mahihirapan sumagot kung bigla mo nalang nalaman na may anak pala sa iba ang asawa at higit pa doon kailangan magka anak pa ulit sila para lang maligtas ang buhay ng orhinal na anak niya. Dito sa kalaliman ng problema na ito mo nakikita ang napakalaking hakbang paharap na nangyari sa genre ng drama.
Kung susuriin walang kaduda-duda na ang pelikulang ito ay maka moderno ‘di lang dahil sa pagkagamit ng teknolohiya katulad ng invitrolization kung hindi dahil rin sa mga ideya na pinapalabas ng estorya katulad ng pagbebenta ng katawan ng isang ina para mailigtas ang anak at ang paggamit sa pagtatalik sa isang solusyon at ‘di akson ng pagpapakita ng pagmamahal. Pero kahit na komplikado ang problema ng estoriya ‘di parin talaga nawawala ang pagiging ‘di reyalistiko sa ilang aspekto ng estoryang ito partikular na ang katapusan kung saan nagmukha lang na ‘di alam ng manunulat ng estoriya kung paano talaga tapusin ang gawa niya dahil kahit malayo mangyari na magkabati pa ang dalwang babaeng bida sa nangyari sa kanila at bigla nalang magiging bati pinilit talaga niya na taousin ang kuwento sa isang happy ending kasi dito naman talaga sanay ang mga Pinoy. Dumagdag rin sa pagiging ‘di realistiko ng pelikulang ito ang pagpili ng mga magulang ng may sakit na anak na maghintay ng siyam na buwan para mapagamot ang bata kung mas madali nalang dalhin sa ibang bansa ang bata tapos ibalik ulit siya sa nanay niya pag magaling na siya. Isa pa habang pinapanood ang pelikula ilang beses pumasok sa aking isipan ang pelikulang “My Sister’s Keeper” kung saan parehong nangangailangan ang isang may sakit na bata ng isang kapatid para maligtas.
Sa pangkalahatan ang pelikulang One More Try ay may tendesiya paring maging ‘di makatotohanan at mapanggaya sa estoriya ng ibang pelikula pero kung kukumperahin ito sa lumang pelikalang drama masasabi ko pa rin na ito ay isa sa pinka nagustohan ko at karapat-dapat lang na mapunta sa pelikulang ito ang Best Picture Award.
RSS Feed